خصوصن آبی

من همیشه اینارو یادم میره

که زیر درخت مجنون نگاهت نشینم

پشت پرچینای اون زلف سیاهت نشینم

شبا وقتی که ستاره در میآد

جلوی صورت ماهت نشینم

Spesso dimentico quelle cose

Che non siedo sotto il salice del tuo sguardo 

Non siedo dietro la siepe degli tuoi capelli neri

Non siedo davanti al tuo bel viso

quando sorge  la stella nella notte  

خصوصن آبی / چاپ دوم / نشر نون

مرحوم سید احمد حسینی

آدرس خرید اینترنتی برخی از کتاب‌هایم

خصوصن آبی/ http://www.jeihoon.net/p-46171--.aspx

فوکوس/ http://www.jeihoon.net/p-46855--.aspx

طبقه‌ی اول ـ اول شرقی / http://www.jeihoon.net/p-45770--.aspx

از توریسم تا تروریسم/ http://www.jeihoon.net/p-43564--.aspx

چسبی به نام زخم/ http://www.jeihoon.net/p-41934--.aspx

چقدر قیافه‌ی شما برایم آشنا نیست/ http://www.jeihoon.net/p-40934--.aspx

غزل روزگار ما/ http://www.jeihoon.net/p-35450--.aspx

سه بعلاوه یک/ http://www.jeihoon.net/p-30517-3-1-.aspx

طهران ، خیابان جمهوری / چاپ دوم

دیوار

از هیجان افتاده است
عکس تو
در هیچ قابی نمی‌گنجد

ما نشستیم

مرگ عزیزان‌مان را تماشا کردیم

من و تو

بلد نیستیم گریه کنیم

طهران، خیابان جمهوری/ چاپ دوم 
ناشر: هنر رسانه اردیبهشت

برای دریافت آلبوم سعادت آباد/ صدای شاعر به آدرس زیر مراجعه کنید:

http://www.navaar.ir/audiobook/177/سعادت-آباد

همچنین برای خرید اینترنتی برخی از کتاب‌هایم می‌توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

خصوصن آبی/ http://www.jeihoon.net/p-46171--.aspxفوکوس/ http://www.jeihoon.net/p-46855--.aspx
طبقه‌ی اول ـ اول شرقی / http://www.jeihoon.net/p-45770--.aspx
از توریسم تا تروریسم/ http://www.jeihoon.net/p-43564--.aspx
چسبی به نام زخم/ http://www.jeihoon.net/p-41934--.aspx
چقدر قیافه‌ی شما برایم آشنا نیست/ http://www.jeihoon.net/p-40934--.aspx
غزل روزگار ما/ http://www.jeihoon.net/p-35450--.aspx
سه بعلاوه یک/ http://www.jeihoon.net/p-30517-3-1-.aspx

چقدر قیافه‌ی‌ی شما برایم آشنا نیست

چقدر قیافه‌ی‌ی شما برایم آشنا نیست

نکند

عطر تنت

مدرک پرونده شود

نکند

این جسد سوخته‌ات زنده شود

نکند

صبح بیایند و مرا گریه کنند

نکند بُرده‌ی‌ی بازی تو

بازنده شود

نکند از تو که از هیچ پُری رد بشوم

نکند غرق تماشای‌ی تو شرمنده شود

نکند باز به تنهایی تو بربخورم

نکند عشق تو از قافیه‌ها کنده شود

نکند حوصله‌ات

سر برود

گریه کنی

نکند

گریه کنی شهر پر از خنده شود

طبقه‌ی اول ـ اول شرقی/ چاپ دوم/ نشر نیماژ

قسمت هفتم

چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر در گوشی همراهم هر روز با من به سر کار می‌روند.

چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر با من پست‌های تو را می‌خوانند.
چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر به تو پیام می‌دهند
و تمام مکالمات ما را گوش می‌کنند.
اما
هیچ‌کس حق ندارد تو را دوست داشته باشد...

چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر دیروز با من تصادف کردند
چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر دیروز با تو تصادف کردند
چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر شماره موبایلت را دارند
و به تو زنگ می‌زنند
اما
هیچ‌کس حق ندارد تو را دوست داشته باشد...

چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر تنها چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر هستند.
چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر همیشه چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر هستند.
اما 

هیچ‌وقت این چهار هزار و دویست و پنجاه و یک نفر برایت من نمی‌شوند...

لطفن صندلی عقب بشینید/ نشر نون/ خودتراش‌های‌ی مرحوم سید احمد حسینی

انگار در راه مانده بودم

سال‌هاست از کودکی‌ام شروع تازه‌ای از آنچه دیگران نامش را به اشتباه زندگی می‌گذارند در یاد ندارم. شاید همین تنهایی، همین اندوه استوار و قد کشیده، همین شناخت و تشخیص چهره‌ی غم‌آلوده در ازدیاد صورتک‌ها خود نقطه‌ی پایان تمام آغازهاست.

از خدا که پنهان نیست. از شما چه پنهان دیشب در خیابان کودکی‌ام را دیدم با همان مظلومیت عظیم در چهره‌اش. انگار چیزی یا کسی را گم کرده باشد. به ناگاه بر می‌گشت و با چشمانی هراسان به صورتک‌های در رفت و آمد خیره می‌شد.

صدایش کردم با نام کوچکش، اما بی‌تفاوت به خواسته‌ام از کنارم گذشت.

حقیقتش را اگر بخواهید من سال‌هاست از کنار خودم گذشته‌ام.

چقدر قیافه‌ی‌ی شما برایم آشنا نیست

نکند

عطر تنت

مدرک پرونده شود

نکند

این جسد سوخته‌ات زنده شود

نکند

صبح بیایند و مرا گریه کنند

نکند بُردهی‌ی بازی تو

بازنده شود

نکند از تو که از هیچ پُری رد بشوم

نکند غرق تماشای‌ی تو شرمنده شود

نکند باز به تنهایی تو بربخورم

نکند عشق تو از قافیه‌ها کنده شود

نکند حوصله‌ات

سر برود

گریه کنی

نکند

گریه کنی شهر پر از خنده شود

مجموعه غزل‌متن طبقه‌ی اول ـ اول شرقی/ نشر نیماژ

آدرس خرید اینترنتی برخی از کتاب‌هایم

خصوصن آبی/ http://www.jeihoon.net/p-46171--.aspx

فوکوس/ http://www.jeihoon.net/p-46855--.aspx

طبقه‌ی اول ـ اول شرقی / http://www.jeihoon.net/p-45770--.aspx

از توریسم تا تروریسم/ http://www.jeihoon.net/p-43564--.aspx

چسبی به نام زخم/ http://www.jeihoon.net/p-41934--.aspx

چقدر قیافه‌ی شما برایم آشنا نیست/ http://www.jeihoon.net/p-40934--.aspx

غزل روزگار ما/ http://www.jeihoon.net/p-35450--.aspx

سه بعلاوه یک/ http://www.jeihoon.net/p-30517-3-1-.aspx

 

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یک)

آن‌قدر دلت تنگ می‌شود که حتا گریه برای چشم‌هایت ضرر دارد. آن‌قدر دلتنگی یقه‌ات را می‌گیرد که فکر می‌کنی تمام عمر دلتنگ‌اش بوده‌ای. آدم است دیگر با دلتنگی‌هایش زندگی می‌کند، راه می‌رود، شعر می‌گوید و بعد برایش می‎‌خواند.

همه چیز غیرعادی‌ست، حتا همین غیرعادی بودن حالت، حتا همین غیرعادی بودن دلتنگی‌ات.

دلت می‌خواهد تلفن را برداری. زنگ بزنی به تمام شماره‌ها و بگویی که دوستش داری تا همه بدانند چقدر دلتنگی.

دو)

احمدرضا تمام کودکی‌اش را انداخت در کیف مدرسه‌اش و راه افتاد دنبال پروانه‌ای که با رفتن‌اش تنهایی خانه را چند برابر کرده بود.
تمام راه دست‌هایش را چون بال‌های پروانه بهم می‌زد، گاهن با سرانگشت پاهایش فشاری به صورت زمین می‌آورد تا بدنش را در هوا به رقص در بیاورد.
چهارراه اول دختری که گل‌های مریم‌اش بوی بد آدم‌ها را از تابلوی شهر محو کرده بود حواسش را پرت کرد زیر ماشین‌ها.
(خط ترمز مثل زخمی عمیق ابروی خیابان را ترسناک کرده بود.)
ما اما نترسیدیم، تنها پروانه‌ای به پروانه‌های شهر اضافه شد.

خودتراش‌های مرحوم سید احمد حسینی